© by Ingrid Krüger

Familientreffen

Jöö wia schee,

mia scho wieda zun Heirig’n geh‘.

Mi san uns a zehne,

sechs Erwochsane und drei Buam,

na stimmt net, no amoi vo vuan,

es san Erwochsene sieme,

wäu mitkumma is a de Tante Tine.

Kaum san ma g’sess’n,

is scho kumma es Tringa und es Ess’n.

Des hot de Tant‘ owa ned g’steat,

ma wieda ia Plapparei heat.

Des geht so weida noch’n Ess’n

a Untahoidung is zun vagess’n.

Olle Aundan san stad,

mei is mia fad.

Geht mia auf d’Nerv’n des Wei,

jetz muaß ma wos eifoin, owa glei.

A wengal zun fuatgeh

des is de Idee.

I flüsta mit an Blinzla zu mein Buam,

waast wos, ma jetz de Didappn suach’n duan.

Dua en Wiat ruaf’n,

und sog, mia zwa mechat’n gean de Didappn suach’n.

Außa mein Buam,

olle Aundan de Stiarn runzl’n duan.

Didappn ??

Da Wiat schaut mi au, mit an Grinsa,

sogt, jo heit passt’s grod, ochte is und scho finsta,

und gaunz eanst, jo daunn,

gemma glei in Weikölla schaun.

Kaum samma weida weg, jo nocha

haum ma oi drei nimma hoid’n kenna, es locha.

Da Wiat sogt, waunn ma scho do san,

daunn wead i eich glei ollas zag’n.

Wia ma wieda z’ruck san,

olle no umanaunda rätsl’n dan,

frog’n ob ma de Didappn a g’segn haum

und wia’s denn so ausschau’n.

Na so wos, de san uns jo olle gaunga am Leim,

i sog, de san recht klein,

ma siacht’s a net gleich,

wäu de san recht scheich,

gaunz schwoarz sans,

mit rode Aug’n und vier Haxal, owa Schwaffal haums kans.

Jetz woin’s sas a olle seg’n,

da Wiat sogt: jetz is dreiviertelneine, des wiad nimma geh’n.

Se frog’n, wiaso denn leicht goa?

Drauf da Wiat: wäu de Didappn zoag’n sie nua vo ochte bis hoiwa neine,

                        amoi im Joa!