© by Ingrid Krüger

 

Der Lackaffe

 Ma muass eam zugesteh’n,
ea is immer schön anzuseh’n.

Gestylt san seine Hoa,
mit Gel, Spray, eh gaunz kloa.

In sein G’sicht,
ma kane Boartstoppeln sicht.

Die Haut is gaunz fein,
wäu ea cremt si oiwäu ein.

Nua scheene Soch’n ziagt a aun,
und s’passt ois genau zaumm.

Von an letschat’n Pulli und Jogginghos’n
duat a seine Finga loss’n.

A waunn ma eam no net siacht,
sei Parfüm scho 10 km gengan Wind riacht.

Kummt net bucklat oda hatschat daher,
na, kiaz’n grod, wäu ea is jo wea,
duat grod so, ois wa a von blauen Geblüt,
zweng den, is a erscht recht net beliebt.

Ea is weder charmant, no galant,
schee sei is ollas, er hoit mant.

Breckelt owa da Lack, jooo daunn,
ma nua mea an Off’n seg’n kaunn.