© by Elisabeth Halbmayr
Danke, Mama
Du host mi aufd Wöd brocht,
mid mia oft wos midgmocht.
I hob oft gspuna wia a Bam vola Offm
erscht zspod gseng, es hod di voi troffm.
Drotzdem woast ma bes nia laung,
liabe Mama, godseidaung.
Du host ma s‘ Redn gleand und s‘ Geh
und vasoagt a jeds Wehweh.
Du host ma ghoifa ban Aufgob mocha,
des woa oft wirkli ned zan Locha.
I hob voi oft an Bledsin gmocht,
und du hostas in Uadnung brocht.
Und a hiaz nu, waun i mi oft frog,
wos de Mama dazua sogt,
daun ruaf i oafoch ba dia au,
und du gehst a öwei drau.
Du bist öwei fia mi do,
und do drüwa bin i fro.
Und waun i moi ned weida woas,
daun moch i mi za dia aufd Roas.
Dei Dia is öwei fia mi offa,
a waun i kim mid vole Koffa
voi mid Gwiagst und gaunz vü Drama,
hüfst ma öwei. Danke, Mama!
Liebe Elisabeth,
du beschreibst mit einem warmen, herzlichen Unterton dein Verhältnis zur Mama. War sehr schön zu lesen!
LG – Ernestine Gira
Liebe Elisabeth, danke für deine so gefühlvolle Ausdrucksweise, toll .lg Margit