© by Herta Koroschetz

A Grobstoa erzählt

Nebelig is drauß´n, windig und koet.
I glaub a, schneib´n wird’s boed.
Vor a poar Woch´n haums neue Blumen brocht
und mei kloans Gartl winterfest g´mocht.
I hob nur zuag´schaut, wos de Leut´um mi tan
und hob mi g´feit, i woa net allan.
Stiefmütterchen und Erika stengan vor mia
oes Zeuge, a gaunz liaba Gruaß von dir.

Mi selba schmückt a Kreuz und a Ros´n,
de die Naumen auf mia gerne liebkos´n.
Traurig bist g´wes´n, i hob des wohl g´sehn.
Wolltest nur schwa von mia wieda geh´n.
Schließlich is von deinen Eltern des Grob.
Ma siacht, du host das gern g´hobt.
Doch i versprich da, i woch über sie,
weil i zur Erinnerung ea Grobstoa bi.