© by Elisabeth Halbmayr

 

Stoamau

 Sie is so laung scho aloa,
hiazad saummids oafoch Stoa.
Da easchte Stoa woa moi ihr Herz,
des is brocha woan zan Scherz.
Da zweite hod ihr Fensta zrissn,
haum d‘ Noppankinda einigschmissn.
Da dritte, der wos weida fliagt,
den hod sie söwa auffigriagt.
De Noppankinda, frech und laud,
haumd’n ihr oafoch nochighaud.
Und auf olle ihre Weg
wernd ihr imma Stoa higlegt.
Es is wuascht, wos sie duad,
weus imma aun an Stoa aubuad.
Sie saummid hoid hiaz ollas au,
und baud si aus de Stoa a Mau.
De Mau is so stabü und hiat,
das koana mehr durchkema wiad.