© by Katharina Tröstl

Stoana moina

Er bemoint den Stoa mit ana Kreidn,
den aundan tuat er in Blumen kleidn.
Wossa und Blüten mischt er zaum,
voller Freid untn beim Goatnzaun.
Fest rührt er im Degl, tuat recht schuftn,
schmierts ein de Stoana, damits recht duftn.
Schene Stoana mocht er fia de Leit,
„se werdns kaufen“ sogt er mit Leichtigkeit.
Wia er fertig is, legt ers aufd Mauer drauf,
Und hängt davor a Preislistn auf.
Da kloane Stoa mitn Kreidnherz
kost 30 Cent, des is koa Scherz.
De großn mit de Blumen drum
kosten 50 bis 60 umadum.
De besten Stoana, se riachn so guat,
kostn 1 Euro – mei Bua, der hot Muat.
Üwa dNocht bleibt ois liegn und hänga, so hot ers woin,
damit de Leit, de vorbeigehn, glei wissn, wos zoihn.
„Bua, glaubst du wirklich, dass üwa dNocht
do oana vorbeigeht und oa kaft?“ I hob glocht.
„Mama“, hod er gsogt, „du woaßtas net!“
Optimistisch, frohen Mutes, geht er ins Bett.
Aum nächstn Tog zum Zaun seine erstn Schritt –
i schau vom Balkon owe, meine Augn gehn mit.
Vagaunga is mir mei Grinsn glei:
es fehlen Stoana! I glaub, es san drei!
Und auf da Mauer liegn Münzn do –
mei Bua hupft und gfreidse so.
I siachs mit meine Augn, kauns fost net glaum –
i kunnt nu wos lerna vom Buam sein Vertrauen.